BLACK HAT ULTRA: 
A jak często się ważysz? Jak często sprawdzają twoją wagę?

​

PAWEŁ ŻUK: 
Uwierz mi, że jak biegasz po pętlach, cały czas patrzysz na twarze swoich konkurentów i organizator też na nas patrzy to widać, że zawodnika jest po prostu mniej. [śmiech] Z każdym dniem jest go mniej po prostu. Ale organizator widzi to, to jest doświadczony organizator biegu w Atenach. To była już 14 edycja tego ultramaratonu. I organizator, który jest jednocześnie lekarzem, powiedział, że jeżeli zobaczy, że będziemy biegać bardzo szybko, jeżeli będziemy się ścigać z tymi zawodnikami domówki lub dwóch, lub nie będziemy jeść albo będziemy mało spać, to wtedy on będzie interweniował. Ale na szczęście nie każdy z zawodników, który podjął wyzwanie w tym roku. Jednak to byli bardzo doświadczeni zawodnicy i nikt tam nie robił jakiś nieprzemyślanych ruchów.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Paweł, teraz mówisz, że jesteś szczupły, ale nie zawsze tak było, prawda?

​

PAWEŁ ŻUK: 
Kiedyś byłem „normalnym facetem”.

​

BLACK HAT ULTRA: 
Kiedy to było?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Powiedzmy 10 lat temu. To jak miałem 34 lata, to chyba miałem taki okres szczytowy gdzie ważyłem 103 kg. Przy moim wzroście, przynajmniej mi się tak wydawało, że jeszcze tego tak nie było widać, bo przy 184 cm, 103 kg, to się ładnie tak rozłożyło, że jeszcze nie było wielkiego problemu z wagą.

​

BLACK HAT ULTRA: 
A wtedy ze sportem miałeś coś wspólnego?

​

PAWEŁ ŻUK: 
Nie, zupełnie.

​

BLACK HAT ULTRA: 
A wcześniej?

​

PAWEŁ ŻUK: 
Wcześniej to miałem jakąś przygodę roczną z lekką atletyką, ale to za czasów 6-7 klasy w podstawówce. Ale to raczej taka przygoda. Były lekcje WFu, trzeba było coś zaliczyć, skoczyć, pchnąć. I to tyle. A później totalny rozbrat ze sportem, 16 lat niestety stracone. Czyli palenie papierosów, co uważam, że jest wielkim złem i tragedią. Mam ten przykład: 16 lat paliłem papierosy, po 1,5 paczki dziennie, później rzuciłem palenie i widzę jak się czuje, co się dzieje z organizmem. Uważam te 16 lat za stracone. Naprawdę. Teraz jest o wiele lepiej. Jest rewelacyjnie.

​

BLACK HAT ULTRA: 
A miałeś jakieś problemy ze zdrowiem przez to palenie i nadwagę?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Miałem kiedyś taką sytuację stresową. Tzn. Życie jest życie. Życie przynosi nam różne sprawy. Miałem taki okres swojego czasu, gdzie było dużo stresu i w wieku 28 czy 29 lat, dokładnie nie pamietam, ale to było tuż przed 30. Miałem zawał serca. Z racji tego, że organizm był wtedy młody, to sobie jeszcze jakoś poradził. Ale na badaniach, echu serca, EKG, wychodziło to, że to miało miejsce.

 

BLACK HAT ULTRA: 
A z czego ten stres wynikał?

​

PAWEŁ ŻUK: 
Są sytuacje życiowe. To nie był sport, nie uprawiałem sportu. To było zwykłe życie. Zwykłe życie przyniosło mi, to co mi przyniosło. Na całe szczęście teraz jest dobrze, bo miałem okazję być badanym przez dr. Łukasza Małka, wybitnego kardiologa, który dużo mi powiedział nt. mojego zdrowia, mojego serducha. I jeżeli on zdecydował się podpisać mi dokument, że mogę biegać ultramaratony, takie długie dystanse, no to chyba wiedział co robi. I nie ukrywam, że to dodało mi punktów do motywacji. Skoro wiem, że jest wszystko ok, że trenuję dobrze, trenuję ciężko. Serducho i organizm jest ok, to są podstawy ku temu, że można porywać się na jakieś mega wyzwania i powalczyć.

​

BLACK HAT ULTRA: 
Absolutnie! A powiedz kiedy nastąpił ten przełom? Kiedy postanowiłeś wstać z kanapy i wziąć się za siebie?

​

PAWEŁ ŻUK: 
To było przypadkowe. Już mówiłem o tym wielokrotnie, ale powtórzę. Na jednym ze spacerów z synem, widzieliśmy finiszujących zawodników w Półmaratonie Warszawskim, pod wpływem tego co widziałem. Postanowiłem, że spróbuję przebiec coś tam, zobaczyć jak to jest, no i spodobało się. Chociaż na początku nie było tak fajnie. Mimo wszystko uważam, że bieganie to jest jedna z dyscyplin sportu, które wbrew pozorom nie jest łatwe. Szczególnie widzę to po swoich kolegach, którzy próbują za moją namową coś tam pobiegać i widzę, że bardzo ciężko jest się przełamać.

​

BLACK HAT ULTRA: 
Do regularnych treningów czy co jest takiego trudnego twoim zdaniem?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Wiesz, trzeba się ruszać, trzeba oddychać. Tu się spocisz. No nie wszyscy to lubią. Nie mogą się przełamać. Wyciągnąć ich na 2, 3 takie bieganie jest ciężko. Później są wymówki, bo czas, bo to, tam to. Wg. Nich, ludzi, którzy są przeciętnymi Kowalskimi i próbowali coś tam biegać. Jak ja z nimi rozmawiam, jednym z argumentów jest to, że są łatwiejsze dyscypliny sportu. No to coś w tym musi być, ale cały czas namawiam, bo jednak bieganie jest niesamowitą formą spędzania czasu i niekoniecznie trzeba się ścigać, niekoniecznie trzeba biegać długo. Wystarczy taki park runngng, żeby wyjść spokojnie, przetruchtać, porozmawiać i dzień jest na plus później.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Na pewno jest coś takiego, że bieganie nie jest dla każdego. To trzeba lubić.

 

PAWEŁ ŻUK: 
No to też. I psychicznie i fizycznie. Umówmy się, że osoby, które mają lekką nadwagę czy którzy mieli jakiś uraz […]. Mam kolegów, którzy grali w piłkę i mają problemy z kolanami. Nie dość, że przestali grać, bo nie mogą, no to bieganie już praktycznie odpada, bo cały czas coś się dzieje z tym kolanem, z nogą.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Najważniejsze, żeby po prostu wstać i coś zacząć ze sobą robić.

 

PAWEŁ ŻUK: 
Tak, żeby to było bezpiecznie. Jeżeli można kawałeczek przejść, można coś zrobić gallowayem. Także trochę chęci dla siebie. Tak optymistycznie podejść do myślenia o bieganiu. Niekoniecznie od razu o regularności czy wynikach. Po prostu wyjść, spotkać się raz w tygodniu, dwa razy w tygodniu z jakąś grupą i coś poruszać się, porobić. To już jest bardzo dużo.

 

BLACK HAT ULTRA: 
A powiedz, ten półmaraton, który ciebie tak zainspirował. Co ci się tak naprawdę spodobało w tym co widziałeś?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Walka chyba. I to walka nie tych czołowych zawodników, bo nie przypominam sobie żebym ich widział. Natomiast widziałem wbiegających na metę ludzi, z perspektywy czasu mówiąc, pomiędzy 1:48 a 2:15 - 2:20. No, czyli jak ja to nazywam, taka poważna walka jest z przodu i jest z tyłu. Także widziałem ten wysiłek, to poświęcenie ludzi. I ci, którzy wbiegali tam na metę ponad 2 godziny w półmaratonie. 2:10, 2:15 byli mega zmęczeni. Widziałem, że dali z siebie wszystko, a mimo to, otrzymali medal, później rozmawiali ze swoimi znajomymi i było ok, było fajnie, był uśmiech i pozytywna energia. I myślałem, że trzeba tego spróbować. Coś w tym jest! No bo człowiek się złacha niesamowicie, wypluje. A jednocześnie wiesz, gęba mu się haha. To jest jakaś forma niezłej adrenaliny.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Zanim zacząłeś biegać, miałeś w życiu takie sytuacje gdzie musiałeś dać z siebie wszystko?

 

PAWEŁ ŻUK: 
No były sytuacje gdzie musiałem podejmować pewne decyzje i nie były to decyzje łatwe. Ale mówię, to było życie. Natomiast efekt sportowy to wszystko zweryfikował. Kiedyś byłem innym człowiekiem. Bieganie ultra dało mi to, że wiele rzeczy podczas takiego biegu da się przemyśleć. Da się znaleźć jakieś inne drogi do pewnych rzeczy i wybrać jakąś drogę. I wiem, że z perspektywy czasu, niektóre moje decyzje były błędne. Tzn. Teraz bym podjął inną decyzję. Nie wiem czy akurat byłaby to dobra decyzja, ale na pewno tamta decyzja była błędna. A bieganie dało mi możliwość spojrzenia na pewne rzeczy z innej perspektywy. A to jest dużo, bo biegając dobę, dwie, trzy […]. Już kilka takich biegów mam za sobą, także naprawdę myślałem o różnych rzeczach. O tym co było w moim życiu, o tym co będzie. Także jest to duży plus biegania, że można pewne rzeczy sobie przemyśleć, do pewnych wniosków dojść, wybrać jakąś drogę, jakieś rozwiązania. Na spokojnie. Bo myślę o jakiejś rzeczy, że można to zrobić tak czy inaczej, następnego dnia, czy dwie doby później znowuż myślę o tej rzeczy i kolejna jakaś droga, kolejne rozwiązanie przyszło, o której nawet nie myślałem, że może z tego punktu widzenia wyjść i to też jest jakieś rozwiązanie. Także bieganie ultra bardzo się przenosi na życie po za sportowe i na plus. To jest wszystko na plus.

​

BLACK HAT ULTRA: 
Czyli daje ci taki spokój umysłu? Dystans, pokorę do własnych myśli.

 

PAWEŁ ŻUK: 
Kiedyś na pewne rzeczy bym reagował bardzo impulsywnie i można powiedzieć nie do końca przemyślanie. A bieganie ultra daje mi ten spokój. Kiedyś byłem cholerykiem, kiedyś impulsywnie reagowałem. Raczej staram się, jeżeli to nie jest konieczne, nie reagować już tak szybko, przemyśleć pare rzeczy, podjąć decyzję troszeczkę później. Bo naprawdę odwlekając jakąś decyzję  w czasie o troszeczkę, może to przynieść tylko same plusy. Niż podjęcie pochopnej decyzji. Później nie można tego odwrócić. Jest w bieganiu ultra to coś właśnie, że to przenoszenie tych przemyśleń na życie codzienne naprawdę daje pozytywne efekty.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Ustawia ci dobrze głowę po prostu?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Tak, psychicznie. To jest też element tak jak rozmawialiśmy. Odżywianie, suplementacja to jest bardzo ważna rzecz. Ale i praca nad głową, nad psychiką. Ja to mam takie procentowe swoje wskaźniki, że samo bieganie to jest tak około 50-60% tylko. Natomiast odżywianie i psychika to są bardzo kluczowe rzeczy i też w dużym procencie wpływają na końcowy sukces. To jest bardzo ważna sprawa. Jeżeli to zawiedzie no to nie da razy.

 

BLACK HAT ULTRA: 
No właśnie. Tu jeszcze trzeba wyraźnie powiedzieć, że ty nie mógłbyś pokonywać tych dystansów i bić tych rekordów sam. Jakby to jest praca teamu. I chciałbym, żebyś teraz opowiedział o swoim supporcie, kto wchodzi w skład tego supportu i kto czym się zajmuje.

 

PAWEŁ ŻUK: 
To też jest element zdobywania wiedzy biegowej. Na początku pamiętam kiedy podjąłem decyzję, że liznę troszeczkę tego tematu ultra, pojechałem na bieg dobowy na mistrzostwa Polski w biegu dobowym. I tam poniosłem sromotną porażkę. Ale to była potężna lekcja na przyszłość. Po prostu pojechałem sam, przebiegłem parę maratonów i stwierdziłem, że „dlaczego nie”. No i z wielu powodów właśnie „nie”. Pojechałem sam, bez teamu, popełniłem wiele błędów taktycznych.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Na czym polegały?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Jak każdy początkujący. Czyli za szybko, za dużo. Bez strategii nie ma co podchodzić do takiego biegu. Jest taki pułap, pewnie w biegach na szybkość też jest. Do pewnego pułapu, do pewnego momentu dojdziemy sami. A później jeżeli nie podejmiemy jakiś kroków, no to już się pewnych rzeczy nie przeskoczy. Naprawdę trzeba się bardzo zaangażować jeżeli w maratonie dojdziesz do 2:30 np. Bo masz jakiś tam talent, i chcesz coś więcej osiągnąć, no to już siłą rzeczy musisz później zrezygnować z pracy, musisz poświecić więcej na mocniejszy trening, więcej czasu na regenerację, zmiany diety czy coś takiego. Żeby piąć się dalej. Oczywiście jeżeli masz takie ambicje. Tak samo w biegach ultra dojdziesz do pewnego momentu, gdzie możesz sam coś wybiegać, a później już jest nie do przeskoczenia jeżeli nie ma drużyny. I właśnie na takich biegach podglądałem, obserwowałem jak to jest u naszych mistrzów z kadry Polski. Później troszeczkę pojeździłem po świecie, popatrzyłem jak to robią najlepsi na świecie i wyciągałem wnioski. I uczyłem się na błędach innych też i na swoich. Dlatego teraz bez supportu, bez drużyny nie ma dobrego wyniku i nie ma bezpiecznego biegania. U mnie, w zależności od tego jaki to jest dystans, w drużynie jest od 1 do 3 osób. Każda jest tam za coś odpowiedzialna. Ale umówmy się, np. Taki bieg na 1000 mil z limitem 16 dni, gdzie trzeba być kilka dni wcześniej, kilka dni po biegu też trzeba zostać, żeby móc jakoś funkcjonować. No ja nie znajdę takiej osoby, która by ze mną pojechała na 3 tygodnie, rzuciła pracę, rodzinę, dom i będzie mnie supportowała 3 tygodnie. To też logistycznie trzeba dobrać. Moi serwisanci się zmieniają, przekazują sobie później co się ze mną dzieje, na jakim jestem etapie biegu. Odnosząc się do biegu 10 dobowego w Nowym Jorku i tego na 1000 mil w Atenach. Cały bieg zaczyna się rok wcześniej. Czyli najczęściej moim serwisantem jest moja Natalia. Bo ona zna mnie najlepiej i robi to już od dłuższego czasu. Także to jest podstawa. Jednak do takich biegów dłuższych potrzebujemy jeszcze wsparcia. Bo naprawdę przy biegu dziesięciodobowym czy biegu na tysiąc mil, to 2 - 3 osoby spokojnie mają co robić.

 

BLACK HAT ULTRA: 
I czym się zajmują te 2 - 3 osoby?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Kamil np. Włączył zegarek 1 i 2 doby, zrobił 25 czy 27 km koło mnie. Oprócz tej strategii, którą dopracowujemy przez cały rok przed biegiem. Czyli trzeba pilnować żywienia, suplementacji, trzeba pilnować mnie, pilnować bazy, trzeba pilnować organizatora też, bo wielokrotnie zdarzało się tak, że coś tam jest nie tak, jak powinno być z pomiarem czasu, z kilometrami gdzieś, ktoś, coś nawali. Także serwisanci pilnują czy to wszystko działa. No mnóstwo jest rzeczy na które trzeba mieć baczenie. A to wszystko składa się później na końcowy sukces. Naprawdę zbagatelizowanie mojego sygnału, że ja mówię, że coś mnie tam boli przy lewej nerce czy w prawym bucie - jest automatyczna reakcja serwisu. Zmieniamy obuwie, wcieramy, przewijamy, zmieniamy skarpety.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Bo ty byłbyś gotów polecieć dalej po prostu?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Tak. Ja tylko mówię, że coś mi tutaj tego. A oni już myślą „może zmienić buty, może coś podnieść do góry, może buty bez palców.” W zależności co się dzieje. Może jakaś maść, może taśma, może pół godzinna przerwa. Oni już mnie znają, oni już wiedzą co ja mówię. Najbardziej zna mnie Natalia. Wiesz, jest 3, 4 dzień biegu, godzina 1 - 2 w nocy, ja mówię „kurde już mi się chce strasznie spać i nie dam rady”, a Natalia wie, że już jestem strasznie zmęczony i że jest ciężko, ale ja jeszcze dam radę. Jeszcze jest napisane w rozpisce, że ja powinienem 40 minut biec i robić km, bo tak jest napisane, bo ja to trenowałem, ja dam radę. Organizm podpowiada, że jest ciężko, kiepsko. No bo tak jest, ale wychodzi z rozpiski, że dam radę. I ona patrzy na mnie i widzie naprawdę czy to jest do zrobienia czy da się coś ugrać. Nie raz jest tak, że mamy jakiś plan np. Dobiec do 110 km danej doby zanim odpocznę, a support podejmuje decyzję, że nie, że biegniemy 104 i jest koniec, bo jest ze mną tak kiepsko. Później to jakoś nadrobimy, ale teraz już się więcej nie da zrobić. Także oni to obserwują, wiedzą kiedy ciepły posiłek, kiedy jakiś shake węglowodanowy, kiedy jakieś ciepłe żele. Wszystko wiedzą! Kiedy witaminy.
 

BLACK HAT ULTRA: 
Ale czy to jest coś co ty wcześniej przetestowałeś na sobie sam? Mówię o odżywianiu. Czy też ty oddajesz supportowi pełną władzę nad twoim odżywianiem.

 

PAWEŁ ŻUK: 
Nie, to jest wszystko to co było przetestowane na innych biegach. To co nie ukrywam, bardzo lubię. Bo niektóre rzeczy są takie, że spojrzę tylko na nie i automatycznie mi się gęba haha i wiem, że energia przybywa z kosmosu. To bardzo pozytywne. Także to są rzeczy, które pomagają mojemu organizmowi. Czyli właściwa suplementacja, bo wiadomo, że na samych ziemniakach się nie pobiegnie 1000 km, trzeba organizmowi trochę pomóc. Ale i są rzeczy, które lubię. Czyli powiedzmy sobie, nie są jakimś kluczowym składnikiem dla mojego organizmu, który tam znacząco by pozwolił wznieść się na jakieś wyżyny, ale psychicznie działa bardzo dobrze. A to też jest ważne. Jak ja widzę to całe… Wiesz, wstaję rano, jest jeszcze ciemno, jestem naprawdę jak zombie i tylko czekam aż wstanie słońce.

 

BLACK HAT ULTRA: 
To co ty robisz to jest chyba więcej niż 50%. Biegasz głową tak naprawdę.

 

PAWEŁ ŻUK: 
No wiesz, ale jeżeli organizm nie byłby wytrenowany i wyćwiczony […].

 

BLACK HAT ULTRA: 
Naturalnie, że tak. O tym to w ogóle nie dyskutujemy.

 

PAWEŁ ŻUK: 
Wiele osób mnie pyta: „co sobie myślisz? Przecież to są pętle, kilometrowe!” Ja ani razu przez bieg na 1000 mil nie myślałem, że to są pętle! Ja do tego nie podchodzę, że to są pętle, czy to jest od punktu A do pkt. B, czy to jest bieżnia mechaniczna. Ja staję przed wyzwaniem, mam coś zrobić, i ja się skupiam, że ja mam to zrobić. Szukam samych pozytywów. Czyli ja mam biegać. Biegać bardzo lubię, kocham to i ja biegam. Ja nie wziąłem ze sobą zegarka. Ja ani przez moment nie […], bo popełniałem ten błąd na biegach długich, że miałem zegarek i patrzyłem, i to dosyć często i się jarałem psychicznie, bo już jestem na tyle zmęczony, że mi tępo spadło do 6:04, a tu jest 3 doba biegu, a ja tu 6:04 biegam i zaraz mam 2 godzinną przerwę na sen. To nie jest tak w ogóle. To jest zupełnie inny rodzaj biegania. Można powiedzieć, że to jest bieganie zadaniowe. Mam jakiś duży dystans do przebiegnięcia, ale dzielimy go sobie na jakieś mniejsze, i np. Danej doby mam zrobić tyle a tyle km i to też jest dzielone: do obiadu, po obiedzie, do nocy. I zadaniowo. Idziemy i mam zrobić. Kamil mówi „dobra, jedz dobre śniadanie, do obiadu masz zrobić jeszcze 50 km”. I jedziemy te 50 km! Nie zastanawiam się, że to jest po pętlach, że to jest 1000 mil w sumie.

​

BLACK HAT ULTRA: 
Czytałem też o Sri Chimnoy. O hindusie, który założył tą sektę biegową. Przyjechał do Nowego Jorku, nauczał medytacji itd. I tak naprawdę jego nazwisko teraz firmuje większość tych długich biegów. Marathon Team.

 

PAWEŁ ŻUK: 
Ta jego grupa biegowa organizuje biegi, które są ponad 30 lat. W wielu tych biegach uczestniczyłem, od doby do dziesięciu dób organizowanych przez tą grupę. I powiem ci, że to jest rewelacja. Podejście tej grupy do biegania, do filozofii biegania, do organizacji biegów jest wzorowe.

​

BLACK HAT ULTRA: 
No właśnie. Jego filozofia była taka, że to są takie doświadczenia transcendentalne. Ty też odczuwasz coś takiego jak biegniesz? Tak, było u mnie. Tak jak mówiłem, też zauważyłem u mnie tą przemianę, że stałem się zupełnie innym człowiekiem.

 

PAWEŁ ŻUK: 
To jest to podejście później do życia po biegu. Czyli tutaj jesteś impulsywny, jakieś przeżycia determinują twoją postawę życiową. Nagle wychodzisz na bieg 6 dobowy, myślisz o różnych rzeczach i zdajesz sobie sprawę, że „nie no, tutaj troszeczkę przegiąłem, tutaj mogłem troszeczkę inaczej postąpić. A jakbym tutaj delikatnie wyhamował, to może by rzeczy się inaczej potoczyły, może by nie było źle tak jak było. To spróbuję następnym razem.” I właśnie to jest ta filozofia, to jest to przeinaczenie się człowieka w tego lepszego. Lepszą wersję swoją.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Teraz mówisz o tym co się dzieje po biegu. Teraz troszkę opowiadamy co się dzieje w trakcie. I czy w trakcie biegu ty też masz takie wrażenie, że jesteś w takim stanie medytacyjnym?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Niekiedy to tak jest, tylko ja może tak tego nie odczuwam. Tylko później widzę po kilometrażu swoim, jak mój support mówi „dobra, to jeszcze tylko 4 km i już jest przerwa”. Mówię „no jakie 4, jak niedawno było 30 km do zrobienia!” Ale jakoś tak czas płynie inaczej. I pewnie tam jest jakieś przejście w myśleniu w głowie, że są takie momenty, podczas tych kilkudobowych biegów, gdzie naprawdę ten czas płynie sobie, wchodzisz w taki rytm swój biegowy, gdzie nie czujesz, że to jest 9 doba biegania. Lecisz sobie, fajnie i przyjemnie. Nie czujesz żadnego bólu, wchodzisz w ten taki rytm i to się czuje, że to jest płynne. Oczywiście są też takie momenty, że ciężko ci wstać z toalety nawet i odpalić te nogi. Próbujesz, przechodzisz, coś tam zjadłeś, robisz jeden kilometr, maszerujesz drugi km, maszerujesz trzeci, a nogi nie chcą w ogóle odpalić. Nie możesz się przemóc żeby wejść w trucht, w bieg i to też jest takie przełamanie, myślenie. To też nie jest nic na siłę i tego też pilnuje serwis. I jeżeli coś nie działa, trzeba do tego podejść psychicznie od drugiej strony, do zawodnika też. U mnie to działa, że przebiorę się, założę coś fajnego, coś wygodnego. Naprawdę oni mnie na tyle znają, że jeżeli widzą, że coś idzie bardzo ciężko i trwa to już jakiś czas, to już to zmieniamy. To jest aspekt i żywieniowy, jeżeli chodzi o ubrania i o wszystko.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Strasznie fajnie było obserwować ciebie na tym biegu i była taka bardzo ciekawa transformacja, która polegała na tym, że początek jakoś zleciał, pierwsza 1/4, potem było jakoś bardzo ciężko. Pamiętam, że co cię obcierało, była fatalna pogoda i byłeś mocno przygnębiony. A potem od połówki zrobiło się coś takiego, że tak: wyglądałeś coraz młodziej, wyglądałeś coraz świeżej, byłeś coraz lepiej ubrany a na metę wbiegłeś, jakbyś był po niedzielnym wybieganku. Działo się coś takiego, widać było jak się zmieniasz podczas tego biegu, jak radzisz sobie z przeciwnościami. I im bliżej byłeś mety, tym byłeś w lepszej formie.

 

PAWEŁ ŻUK: 
Jeden był taki moment, kiedy naprawdę coraz częściej dochodziło do mojej głowy, że może się nie udać. W sensie, że nie pokona mnie dystans czy jakaś biegowa sprawa, bo coś się zepsuło, tylko ta choroba. Miałem alergię skórną, gdzie miałem krosty na całym ciele. Brzuch, stopy. Było już kiepsko. Później mi się zrobiło na prawej nodze, na łydce i na podudziu bąble z wodą i z jakimś płynem, że mi już ciężko było zginać nogę. Wtedy też serwis podjął decyzję, że było tylko 97 km nabiegane tamtej doby, bo wcześniej w nocy zszedłem, bo nie dało się po prostu. Było bardzo ciężko. Już wtedy leżałem, Kamil zbiegał połowę Aten po aptekach, żeby kupić jakieś specyfiki. Żeby coś tam zadziałało, przebiliśmy ze 2 - 3 bąble, żeby zobaczyć czy obciąć te pół nogi czy nie. Liczy się cel, trzeba coś działać. Bo jeżeli tak jak postępowała ta choroba, no to jeszcze 2 - 3 dni i po bieganiu by było. Nie poszliśmy tam do lekarza, który współpracował z organizatorem na tych zawodach, no bo już nam się wydawało, że to jest taka poważna choroba, że mógł nas zdjąć z trasy. Także chowaliśmy się pod długimi lycrami, pod bluzami. Nie pokazywaliśmy tego, że mam całą nogę, brzuch, ręce wysypane w tych krostach. I próbowaliśmy coś działać. Całe szczęście się udało. Właśnie to był taki przełom, kiedy po 4 burzowych, deszczowych, wietrznych nocach, gdzie było tak, że jednej godziny 3 km tylko pokonałem, bo nie mogłem nawet do przodu iść, bo co podnosiłem nogę, to wiatr z deszczem mnie na bok zwiewał. Ja kucałem tyłem do kierunku wiatru, żeby odczekać te 10 - 7 sekund, żeby troszeczkę było mniej, żeby wrócić po tej pętli na halę, gdzie był serwis, bo było bez sensu. Wtedy Kamil też podjął decyzję, że jest bez sensu, że w ogóle wychodzenie i walka […]. Bo to już 4 doba takiej walki. Położyłem się spać, Kamil wstaje pierwszy i mówi, że „nie no, Paweł, jeszcze pół godziny leż, bo tak leje, tak wieje.” To właśnie jest ta rola serwisu. Później ta choroba troszeczkę odpuściła, zmiana serwisantów przyjechała, Natalia z Gośką. Przywieźli pewne lekarstwa z Polski, bo wiele osób wiedziało co mi jest, tzn. Z mojej relacji domyślało się co może mi być i jakieś maści zostały przywiezione i jakieś mydła i takie rzeczy i udało się opanować tą chorobę i wtedy już ze mnie ta adrenalina zeszła. W sensie ta taka negatywna, że może się nie udać. Jak już widziałem, że w dzień jest ładne słonko, już nie ma tych deszczów w nocy i choroba ustępuje, jest ponad 1000 km wybiegane, to mówię: zostało 550 km. To co to jest, została 1/3 tylko do zrobienia. 550 km, 2 dni, ach! Spoko! Poleci!

 

BLACK HAT ULTRA: 
Ale czy to nie jest tak, że ty też jesteś taki mocny w tych biegach bo dobrze sobie radzisz z bólem? Czy to nie jest ważny aspekt tego wszystkiego?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Ktoś mi zwrócił podczas jakiejś rozmowy uwagę na to, że ja sobie też może radzę dobrze w takich długich biegach, bo mam silną wolę, ale ja sobie z tego nie zdawałem sprawy, ale ta osoba zwróciła mi uwagę właśnie na to, że jak ja paliłem przez 16 lat i zostałem poproszony, żeby rzucić to palenie, a paliłem jak wspomniałem 1,5 paczki dziennie! I ja to palenie rzuciłem od razu i dla mnie to nie był żaden challange, wyzwanie, że wracałem za tydzień, później znowu paliłem, to źle się czułem. Nie! 16 lat mocnego palenia, rzucam i koniec! Jest decyzja, trzeba być twardym i robimy swoje!

​

BLACK HAT ULTRA: 
No tak, silną wolę masz bez 2 zdań. Ale wydaje mi się, że walka z tym bólem też jest ważna. Bo ciebie boli cały czas.

 

PAWEŁ ŻUK: 
Ja mam takie okresy, doświadczenie, że przychodzi ten 60 - 70 km, to jest to pierwsze przełamanie. Maratonik to fajnie, później drugi, potem właśnie 60 - 70 km. To już są takie pierwsze oznaki ciężkości, zmęczenia. Później to przełamuje i początek 3 doby jest taki bardzo ciężki. A później jak już zaczyna boleć, to już się tak oswajam z tym bólem, mówię sobie, że gorzej już nie może być. Może być tylko lepiej. Wstanie słońce, coś zjem fajnego to będzie lepiej. Nie dopuszczam sobie do głowy takiej rzeczy, która bardzo często spotyka moich kolegów, z którymi biegnę, czyli tego czego się najbardziej obawiamy. Czyli, że coś się popsuje. Tak jak grekowi obydwa Achillesy zerwało. Czy Rumun, miał takie problemy żołądkowe, że nie było go w ogóle 14 godzin na trasie i on miał już myśli jak z nim rozmawiałem, że już chciał zakończyć. Zostało mu 300 km tylko? Pokonał, brzuch go bolał, miał zapas i on chciał kończyć. Całe szczęście udało się go uratować.

​

BLACK HAT ULTRA: 
Zmobilizowałeś go?

​

PAWEŁ ŻUK: 
Tak, uratować go. 14 godzin go nie było, a i tak jak wrócił i zdążył przed limitem skończyć jako 11 człowiek w historii. Ale już myśli miał takie, przyszedł ze łzami w oczach, powiedział, że nie da rady. Już taki potężny ból jest, że on kończy. Ale na całe szczęście przełamał się. Organizator stanął też na wysokości zadania, bo pamiętam wtedy, że zadzwonił do swojej żony. Żona przyniosła jakiś bulionik, nie wiem z jakiej greckiej kury to zrobione, ale przywiozła mu to z domu, upichciła specjalnie dla niego, on to zjadł, przespał się 6 godzin, wstał, zjadł znowuż coś od niej i pomogło. Także wiesz, organizator biegacz, wie o co chodzi, że też nie odpuszcza. Jak widzi, że jest walka i człowiek chce to pomaga strasznie.

​

BLACK HAT ULTRA: 
Po za tym wsparcie żony, najbliższych to zawsze jest petarda.

​

PAWEŁ ŻUK: 
Dokładnie. Ale to o czym rozmawialiśmy, to jest takie balansowanie i wszyscy mają duże osiągnięcia. Francuz, który odpadł pierwszy po 403 km, obiegł świat dookoła. Każdy z tych zawodników, który podjął się tego wyzwania 1000 mil, miał ogromne osiągnięcia jeżeli chodzi o bieganie ultra, natomiast ja to wygrałem, tą rywalizację z nimi. Ja uważam, że praca całej drużyny i odpowiednia strategia na taki bieg, to jest bardzo ważna sprawa. Nie trzeba się poddawać danej chwili. Czyli to, że się noga ładnie kręci, to ja sobie zrobie 10 km więcej. Wtedy Kamil powiedział „nie, po co ci te 10 więcej jak za tydzień zrobisz 20 mniej. Wtedy da ci to w kość.” I robimy 2 - 3 km więcej jak jest taka możliwość. A pozostałe 30 minut przeznaczamy na dodatkowy sen, prysznic, maści itd. Strategia jest bardzo ważna.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Czyli panowanie nad kilometrażem to jest jeden z głównych filarów tej strategii. Jakie są pozostałe?

​

PAWEŁ ŻUK: 
Bieg się zaczyna na rok przed biegiem. Ja zbieram swój zespół. Udało mi się namówić Kamila żeby przez 10 dni był tam ze mną w Grecji. Tak samo Natalia i zawsze ktoś tam jeszcze dochodzi z osób. Fajnie jak to są osoby, które mnie znają. Np. Edyta przyleciała z Londynu. Specjalnie przyjechała na 4 - 5 dni, żeby pomagać w serwisie. Niesamowita pomoc. Ktoś z drugiego końca świata przylatuje żeby mi pomóc. Samo to jak ją zobaczyłem to już byłem uzdrowiony. [śmiech]

 

BLACK HAT ULTRA: 
Ludzie są fajni.

 

PAWEŁ ŻUK: 
Tak! A biegacze to już zupełnie! [śmiech] Nie wiem, to jakaś zupełnie inna forma życia. Ale strategia: siadamy, mówimy było tak, na dobowym było tak, na bieżni było tak, tutaj się sprawdziły pewne rzeczy żywieniowe. A tutaj przyśpieszenie tempa dało opłakany skutek. Czyli nie lecimy. Jak coś jest za szybko, jakiś kilometraż czy coś, to serwis hamuje. Każdej minuty serwis musi zwracać uwagę nie tylko na mnie. Na moich rywali, jeżeli chodzi o jakiś aspekt rywalizacji w końcówce. Na organizatora, na bazę gdzie śpimy, w którym miejscu, na czym śpimy. No mnóstwo rzeczy. Jak ja mam prysznic to mi mówią wchodź do kabiny nr 3, bo tam jest odpowiednia woda. Tutaj nie ma, tu jest zimna, tutaj nie działa to. Żeby się nie denerwować, nie wkurzać i nie tracić czasu. Wszystko, każdy aspekt. Wychodzisz do toalety, to tutaj nie bo coś nie działa, tutaj to, tu jest przyszykowane.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Właśnie uprzytomniłem sobie niezwykle ważną funkcję serwisu jaką jest zapisywanie, tudzież pamiętanie tego co się działo z tobą podczas innych biegów. Spisywanie, tworzenie excelów. Biegacz, który biegnie jest w jakiejś fazie i on tego kompletnie nie ogarnia, że on coś tam zje, czegoś się napije, coś go tam zaboli, ale on nie jest w stanie pamiętać o tym. A serwis jest dokładnie w stanie to wyśledzić.

​

PAWEŁ ŻUK: 
Dlatego doświadczenie analizujemy. Weźmiemy to a nie to, ale po co będziemy to brać jak pamiętasz co się działo. Dobra to odpada, bierzemy to. Ale to mi nie smakuje, ale dało niesamowity efekt. Zjesz to, później przegryziesz tym i będzie super efekt! No dobra, sprawdziło się to tak robimy! [śmiech] Mnóstwo jest takich rzeczy i wiem, że każdy z tych bardziej doświadczonych zawodników ma jakieś swoje patenty żywieniowe, techniczne. Jak jest nawet tuning butów to trzeba wiedzieć gdzie wyciąć, po bokach, z przodu, jak dużo żeby później przy zginaniu, wychodzeniu z palców, nie obcierało ci tam.

 

BLACK HAT ULTRA: 
I to jest właśnie fajne, że wycinasz sobie palce, żeby mieć na wierzchu.

 

PAWEŁ ŻUK: 
Ja widziałem ludzi, którzy na wkręty sobie dodatkową gumę wkręcają pod buty.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Amortyzacja dodatkowa.

 

PAWEŁ ŻUK: 
No cuda. Skoro się to sprawdza i jest efekt, to coś w tym musi być. To jest obserwacja. W Nowym Jorku widziałem biegacza, który przynosi rulon, taki jak mały dywan, Rozwija ten rulon, a tam jest 14 par butów powkładanych jak kapcie. Wiesza to na ścianie, wszystko jest pod ręką. On wszystko wie co gdzie i jak. Nie szuka w torbie, tylko bach! Od razu mata z butami na ścianę! [śmiech] Patentów na bieganie jest mnóstwo. A to nie jest bieg maratoński gdzie bierzesz dwa, trzy żele, jakiegoś szota czy coś i biegniesz jakimś tam tempem, które jest wytrenowane i musi się udać, żeby nie teraz to coś się następnym razem poprawi. Tutaj jest bieg jak na 1000 mil z limitem 16 dób, gdzie jest bardzo duże wpisowe. Bardzo dużo kosztuje taki bieg logistycznie, żeby to wszystko dograć. I raz jeżeli chodzi o aspekt finansowy, a dwa aspekt sportowy, trzy, lata przygotowań do takiego biegu. Nie można sobie pozwolić żeby jakaś drobnostka, jakiś tam błąd zniweczył pracę całego zespołu, serwisu i zawodnika. Bo coś zostało przeoczone, nie dopilnowane czy coś takiego. Ja nawet Nowym Jorku poznałem Yuriego Tymoszczuka, który wygrał 3100 mil, któregoś roku. Ale opowiadano mi o nim, że debiutował parę lat wcześniej debiutował na tym biegu na 3100 mil. Czyli to jest prawie 5000 km. Przebiegł w limicie 52 dni i zabrakło mu chyba 400 km do limitu. I on przez dwa lata nie mógł się psychicznie podnieść po tym. On nie potrafi tego zrozumieć, że dał z siebie wszystko. Biegł cały czas przez 52 dni, robił tyle ile mógł i zabrakło mu 400 km. Nie był w stanie tego ogarnąć. Dwa lata się mu z tym borykał ale się z tym uporał. Wrócił i wygrał ten bieg. Ale widzisz, głowa to jest jednak potęga.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Myślisz o tym biegu na 3100 mil?

 

PAWEŁ ŻUK: 
Nie ukrywam że tak, cele są takie: albo można zdobywać szybkość, czyli trenować być coraz szybszym, albo się wydłużać. Ja zaczynałem bieganie w wieku 36 lat. Bez żadnej bazy. Tak jak rozmawialiśmy moją bazą było 16 lat palenia.

 

BLACK HAT ULTRA: 
Solidna baza.

​

PAWEŁ ŻUK: 
Dokładnie. [śmiech] Ja jak teraz biegnę jakiś szybki bieg, to jeszcze nie mogę się o powietrzem zaciągnąć, bo płuca nie dają rady.