ROBERT KORAB:

Więc w tamtym roku pobiegłem GSB, to które udało mi się ukończyć to rekordowe. To było w 2019. A w 2015 czyli cztery lata wcześniej postanowiłem, że pokonam GSB po raz pierwszy. Część szlaku znałem wówczas z Biegu Rzeźnika bo cały bieg Rzeźnika tego klasycznego, starego przez Połoniny prowadził czerwonym szlakiem. Wersja hardcore 100 kilometrów właśnie od Komańczy do Włosatego. A wersja klasyczna do Ustrzyk czyli 80 km. Ale wszystko po czerwonym Głównym Szlaku Beskidzkim. Trasę pozostałą znałem jeszcze jako Beskid Niski. Pamiętam z kolegą z Wojtkiem Sroką pojechaliśmy chyba rok wcześniej i przebiegliśmy  właśnie z Krynicy do Komańczy jeszcze przed Łemkowyną. Jeszcze Łemkowyny nie było myśmy już Łemkowyne na dwa dni sobie zrobili. Pierwszego dnia z Krynicy do Chynowa i tam żeśmy się przespali i na drugi dzień żeśmy sobie dwudniówkę zrobili, przebiegliśmy do Komańczy. Można powiedzieć, że mam 250 kilometrów z tego szlaku czyli połowę, już znaną. Ta druga połowa była dla mnie mniej znana aczkolwiek nie do końca. Bo tak jak mówiłem wcześniej na tym Skrzycznym często trenowałem, bo tam spałem w Szczyrku a tam też jest część trasy właśnie, która zawiera się w głównym szlaku Beskidzkim aczkolwiek już znacznie mniejsza. No i postanowiłem właśnie w tym 2015 roku, że zrobię to GSB, całe. Troszeczkę o tym wcześniej mi to po głowie chodziło. W internecie o tym poczytałem. Wiedziałem, że rekordzistów pokonania tego szlaku w tej formule bez wsparcia, bo taka formuła mnie tylko interesowała. Samotnie był Piotrek Osobicz, jako pierwszy zrobił to poniżej 7 dni. Ja się nie czułem na tyle mocny wówczas, w takich właśnie wielodniowych wyzwaniach, było to dla mnie takie novum. Do tej pory biegałem cały czas w zawodach tylko albo w takich treningowych. Dwa treningi, ta dwudniówka z Wojtkiem. Tak bezpiecznie jako rekonesans trasy biegnę sobie, i podzieliłem to całe GSB na 10 dni. I wychodziło to średnio, że każdego dnia pokonywało się około 50 km. Wiadomo nie było idealnie raz było 45 raz było 55 raz było 65 raz bo 40 ale generalnie w 10 dni. I wtedy biegając tylko za dnia, jedząc śniadanie, poświęcając dużo czasu na sen, na regenerację, na odpoczynek, na sprzątanie schroniska. Na spokojnie pokonywałem to w ciągu dziesięciu dni. Aczkolwiek nie był to spacerek bo to też był mega ciężki wysiłek. Ale w jednym kawałku kończyłem, żadnej kontuzji, żadnego urazu. W fajnej formie, na tyle fajnej, że miesiąc później pojechałem na Dolnośląski Festiwal Biegów Górskich i wystartowałem Biegu Siedmiu Szczytów.

 

BLACK HAT ULTRA:

To fajny trening. 

​

ROBERT KORAB:

Zająłem drugie miejsce na tych Siedmiu Szczytach. 

 

BLACK HAT ULTRA:

Jaki czas miałeś?

​

ROBERT KORAB:

Także ten rok okazało się świetnym treningiem po bieg Siedmiu Szczytów. Także jakby ktoś chciał to szlak przetarty jak się przygotować do Siedmiu Szczytów (śmiech). Także 36 godzin wtedy zrobiłem. Był okropny upał wtedy. Pojechałem na te zawody całkowicie z nastawieniem takim, że biegnę zobaczę co będzie. Pierwszy mój taki długi bieg na 240 kilometrów. Tym bardziej pod głową miałem, że za rok będą robił Spartathlon. Ten upał mi odpowiadał bo na Spartathlonie podobne warunki panują. Dystans podobny Spartathlon 246 tutaj 240. Więc był to świetny sprawdzian żeby sprawdzić swoje ciało, organizm właśnie, taki poligon w takich podobnych warunkach. Pobiegłem bardzo zachowawczo chyba na pierwszym punkcie byłem 40 trzydziesty. Biegłem powoli robiłem swoje. 

 

BLACK HAT ULTRA:

Wtedy to jeszcze były lata kiedy startowało niewiele osób, prawda?

 

ROBERT KORAB:

Wtedy stu pięćdziesięciu startowało. Były bardzo ciężkie warunki i był duży upał. I mam wrażenie, że wielu ludzi ten upał wykończył. Bo też niektórzy przeszacowali swoje możliwości nie uwzględniając tego jaka jest pogoda. I nagle okazało się, że dobiegając do Pasterki, że nagle z 12 miejsca jestem 3. A później jeszcze udało się jednego zawodnika wyprzedzić na którymś kilometrze i w efekcie dotarłem ku swojemu wielkiemu zaskoczeniu i zdziwieniu, na drugiej pozycji do końca. 

 

BLACK HAT ULTRA:

6 godzin to świetny czas w ciężkich warunkach.

 

ROBERT KORAB:

No w ogóle się nastawiałem, że jadę na takie zawody, że  mogę powalczyć o czołowe lokaty.  Samo ukończenie było dla mnie wtedy tego biegu takie istotne. Ale ten trening GSB chyba zrobił swoje i była fajna baza.  GSB ja też biegałem w wysokich temperaturach. Tak, że moje ciało mam wrażenie, że zaadoptowało się do wysiłku w takich właśnie okolicznościach przyrody i to zaprocentowało później na tym biegu Siedmiu Szczytów. No i ukończyłem. Miałem już szlaki przetarte wiedziałem jak wygląda szlak jak to smakuje. Więc w 2017 roku postanowiłem, że robię już tak sportowo. Sportowo czyli dalej formuła samotnie bez wsparcia. Ale już będę chciał poprawić dotychczasowy najlepszy wynik i wtedy już też miałem plan żeby zrobić to poniżej sześciu dni jako pierwsza osoba. Czyli tak jak Piotrek Osowicz jako pierwszy poniżej siedmiu. Ja chciałbym być pierwszą osobą, która pokona poniżej sześciu. Czyli taki ambitny cel. I tak sobie poukładałem cały start w tych zawodach. Tak podzieliłem etapy żeby to zrobić. I pierwszego dnia na 45 kilometrze, na samym początku zbiegałem z Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim bardzo trudny techniczny zbieg. Z Baraniej Góry jest trudny technicznie. I już na 50 kilometrze uciekła mi noga, zwichnąłem nogę. Chyba kilometr dalej poprawiłem. Przestraszyłem się, noga zaczęła boleć zbiegłem do Węgierskiej Górki. Postanowiłem, że muszę znaleźć jakiś sklep żeby jakoś ustabilizować. Bo się bałem, że jak nie ustabilizuje to tylko jeszcze bardziej pogłębi uraz. No i w sumie gdzieś po półgodzinie udało mi się jakiś sklep turystyczny znaleźć. Kupiłem stabilizator stawu skokowego spakowałem tam nogę. No już poprawiło to komfort psychiczny na tyle, że fajnie mi się biegło już o nodze tak nie myślałem bo wiedziałem, że jest w jakimś tam gorsecie jakoś usztywniona. No i dalej realizowałem ten swój cały plan. I ten cały swój plan, pomimo tego właśnie załamania pogodowego co mówiłem wcześniej trzeciego dnia, udało mi się realizować do ostatniego dnia. Ostatniego dnia pamiętam spałem na Przełęczy Żebrak. Do końca miałem około siedemdziesięciu kilometrów ale rano jak wstałem koło trzeciej, czwartej to zobaczyłem, że moja noga jest już niesamowicie opuchnięta. A dzień wcześniej jak zbiegałem z Cergowej po raz pierwszy coś mi zaczęło w tej nodze boleć. To było w Cergowej. 

 

BLACK HAT ULTRA:

Byłeś ciągle w limicie założonym czasowym? 

 

ROBERT KORAB:

Cały czas realizowałem plan czyli wszystko tak zgodnie z założeniami czyli wykonując te założenia miało mnie to doprowadzić do tego mojego celu poniżej 6 dni. I zbiegałem w Cergowej, zaczęła mnie ta noga boleć i pamięta wtedy zatrzymałem się w bazie Wisłoczek to było za Rymanowem. Tam jest taka studencka baza namiotowa. Podczas wakacji na szlaku GSB jest 5 takich baz, są namioty wojskowe, tam są łóżka polowe można sobie przenocować, odpocząć. I na pół godziny postanowiłem, że się położę bo ścinało mnie zmęczenie. Potrzebowałem tego. I wtedy jak po tej drzemce wstałem, ściągnąłem skarpetkę to się przeraziłem bo moja noga  mnie bolała, to jeszcze była coraz bardziej opuchnięta. Ale mimo wszystko jakoś jeszcze kolejne 40 kilometrów biegłem do Przełęczy Żebrak z coraz większym bólem. I tam spałem się bodajże koło 3 - 4 godziny. Właśnie w tej bazie na Przełęczy Żebrak i jak rano wstałem to jak zobaczyłem swoją nogę to już ledwo mieściła się w bucie a ból stawał się coraz bardziej nie do opanowania. Ta bolesność tej stopy. Ale jeszcze mimo wszystko postanowiłem, że biegam dalej. Zbiegłem do Cisnej tam postanowiłem, że pójdę do GOProwców może coś poradzą bo ten ból się nasilał. Ale oni tylko popatrzyli na to nogę i stwierdzili, że nic nie mogą zrobić. Nie to wykracza poza zakres ich możliwości.  Wtedy jeszcze wszedłem na Jasło w nadziei, że może jakoś dam radę. Bo już naprawdę było czuć zapach mety. Zostało 50 kilometrów do końca. 90% roboty było wykonanej. Na zbiegu właśnie z Fereczatej pojawił się taki ból, że nie byłem w stanie już na tą nogę dosłownie stawać, nie podpierać się nią. Wiedziałem co mnie czeka bo znam tę trasę dalszą doskonale. Jaka trudna techniczna jest Wetlińska, te podbiegi. Wiedziałem jak mnie boli też, nie. Do tej pory nigdy nie zszedłem z trasy praktycznie żadnego biegu na skutek jakiejś kontuzji ale to była taka bolesność, że była nie do wytrzymania. Podjąłem decyzję, że na 106 kilometrów przed końcem, że kończę zawody. Za tym sercem musiałem się poddać. 

​

BLACK HAT ULTRA:

Ciężka decyzja. 

 

ROBERT KORAB:

Pomimo, że nawet gdybym szedł w takim tempie turystycznym, to byłbym w stanie zmieścić się poniżej tych 6 dni, tylko żeby nawet iść a nie tyle biec. Ale nie było szans bo ból był taki, że nie dało się go pokonać, który uniemożliwił mi nawet takie powolne przemieszczanie się, nie. No i no cóż trzeba było wrócić do rzeczywistości jakoś z tym żyć. Gdzieś to sobie niby w głowie poukładałem, że to jest tylko sport. Że nie jest to najważniejsza rzecz w życiu ale mimo wszystko gdzieś, jakieś niespełnieni w środku cały czas było. Ale nie napinałem się, wiedziałem jak to boli i wiedziałem jaki to wysiłek niesamowity. Bieg bez wsparcia masz wszystko na głowie, musisz myśleć, analizować, pogodę, jedzenie, picie, spanie. Jest to też w pewien sposób niebezpieczne. Prawda bo jak coś źle obliczysz, przeliczysz to jesteś sam na szlaku, nich nikt ci nie pomoże. Czy realizowanie pogodowe. Jak będzie zimno wychłodzisz się, zrobisz już czas na dotarcie czy przemoczy ci wszystkie ciuchy. No to może się skończyć źle. Ale nawet stwierdziłem, że na pewno na mazurach tego nie będę robił. Poczekam na dogodny moment żeby zmierzyć się ponownie z tym szlakiem i wyrównać rachunki. No i taka właśnie sposobność nadarzyła się w 2011 roku kiedy stwierdziłem, że jadę na Andorę. I wymyśliłem, że robię Andorę, robię bazę pod nią a później skorzystam z niej i robię ponowne starcie z głównym Szlakiem Beskidzkim też poniżej 6 dni. A być może nawet jeszcze pobiegnę trochę mocniej.

​

BLACK HAT ULTRA:

No właśnie bo tak powiedziałeś, że zostały ci trzy, cztery tygodnie do decyzji, że wystartujesz i sobie pomyślałem kurczę tak mało czasu na zaplanowanie całego GCB. Ale widzę, że miałeś właśnie dwa duże podejścia już bez PSB, więc wiedziałeś czym to się je. Już wiedziałeś tak naprawdę dokładnie czego potrzebujesz. Wiedziałeś co chcesz zabrać. Jak z jedzeniem, jak z ubraniem to chyba miałaś już wszystko rozkminione. A jak z noclegami?

 

ROBERT KORAB:

Każdy projekt czegoś cię uczy. Wyciągasz wnioski, wybierasz lepszy sprzęt, inny plecak wiesz na co zwrócić uwagę co wziąć czego nie wziąć. Ja to mówię musisz mieć tzw. dupochrony, które ważą. Mogą być niepotrzebne ale w przypadku gdy psuje się czołówka nie masz drugiej to koniec. Kiedy np. weźmiesz sobie za mało ciepłych rzeczy, przyjdzie załamanie pogodowe nie będziesz miał się w co ubrać suchego też koniec.  Drugi telefon tak samo mam można mieć było jeden. Przełączysz telefon z pamięci telefonu. Koniec bo twoje bezpieczeństwo. Musisz mieć drugi telefon awaryjny. Takich klamotów się zbiera powerbanki, ładowarki. Jak biegniesz w formule bez wsparcia, nie masz czasu musisz sam o to wszystko dbać. Czyli przykładowo przybiegasz do schroniska. Nie to, że idziesz jeść i spać na te trzy godziny, tylko musisz tak, musisz się umyć, przesmarować stopy, zadbać o to żeby nie było odparzeń. Później musisz mieć na głowie, że musisz naładować powerbank, naładować tracka w zegarku, zegarek, naładować czołówkę bo to priorytety. Później wracając z prysznica, z kolacji, którą zjadłeś od razu złożyć te wszystkie ładowarki na inny sprzęt, który masz dodatkowy na trackera czy tam i inne rzeczy. I dopiero wtedy możesz jak zrobisz te wszystkie powinności położyć się na dwa i pół, trzy godziny sen. Rano wstajesz podobna procedura czyli jedzenie, sprawdzenie czy wszystko naładowane, ewentualne doładowanie czego nie byłeś w stanie wcześniej zrobić itd. Takie rytuały były właśnie, wieczorne i nie poranne bo wstawałem o pierwszej w nocy [śmiech]. Takie rytuały zajmowały z jedzeniem, z prysznicem około 2 godzin tak liczyłem. Na takie zabiegi właśnie jak przybywałem na miejsce, w schronisku czy w agroturystyce, jak wychodziłem 3 godziny snu. To muszę powiedzieć, że 5 godzin ze snem to były sprawy, które mnie zajmowały.

 

BLACK HAT ULTRA:

A powiedz ile ważył plecak z całym sprzętem? 

 

ROBERT KORAB:

Plecak z całym sprzętem, takim z piciem, z jedzeniem, bo generalnie mam taką zasadę, że pół kilograma jedzenia mam ze sobą, jak mi się kończyło w każdym miejscu gdzie tylko mogłem uzupełnić dobijałem do tych pół kilograma i miałem 2 softflaski i akurat startowałem pod koniec września nie było takich upałów, więc miałem litr płynów ze sobą, pół kilograma jedzenia i reszta plecak plus ekwipunek. I to wszystko ważyło około 7 - 7,5 kilograma w zależności od tego ile było tej wody. 

​

BLACK HAT ULTRA:

Jeszcze karimatę miałeś, widziałem?

​

ROBERT KORAB:

Karimata była taka cieniutka, taka awaryjna, miałem śpiwór też puchowy. Taki sobie kupiłem właśnie na wyprawy wcześniejsze. 

​

BLACK HAT ULTRA:

Z jakiej firmy? 

​

ROBERT KORAB:

Cumulusa miałem. Na zamówienia robiony. Z takim puchem hydrofobowym troszeczkę odporniejszy na wilgoć. Żeby w razie gdyby była jakaś wilgotność jakbym spał na karimacie pod jakąś wiatą. Wiesz, planujesz sobie niby biegnąc samemu te noclegi, tu bazę znasz a tak naprawdę nigdy nie wiesz jak się zachowa twoje ciało. W pewnym momencie poczujesz się słabiej, potrzebujesz spać tak jak ja w tej bazie Wisłoczek, no to musisz sobie jakoś radzić. 

 

BLACK HAT ULTRA:

Płachtę miałeś ze sobą? Tylko śpiwór i karimata.

 

ROBERT KORAB:

Tak, tak nawet miałem takie dwie sytuacje właśnie podczas tego ostatniego projektu, że dwa razy musiałem korzystać ze śpiwora i szukać takich miejsc gdzie mógłbym gdzieś na pół godziny przekomarzyć bo słaniałem się na nogach i nie byłem w stanie dalej biec. Nie żadne schronisko, żadna agroturystyka bo jest piąta rano. Tylko musisz sobie to analizować w przestrzeni i kombinować kurcze, gdzie tu położyć się żeby dać temu ciału na pół godziny odpocząć. 

​

BLACK HAT ULTRA:

Bo czasem ten sen cię złapie niezależnie od twojego planu. Prawda?

​

ROBERT KORAB:

Tak dokładnie, dokładnie możesz sobie planować, że biegniesz sam a oczy się zamykają i zaczynasz się chwiać na nogach i niestety. Temperatura masz 3 - 4 stopnie i nie położysz się na przystanku jak w lecie. Przykryjesz się śpiworem, tylko trzeba szukać jakiegoś  miejsca, które jest osłonięte od wiatru i bardziej bezpieczne, że możesz na chwilę na 40 minut bez obawy, że się wychłodzisz, zasnąć. Tym bardziej, że nie miałem śpiwora zimowego tylko miałem śpiwór, taki komfort od pięciu stopni. A jak jesteś zmęczony, przemoczony to  ta odczuwalność temperatury jest dużo niższa. Ja pomimo, że wchodziłem do śpiwora ubrany też mi było zimno. To zmęczenie prawda powoduje, że ta odczuwalność temperatury jest trochę inna. A grubszy plecak, też waga, objętość. Wiesz, wszystko musisz tak dobierać pod to żeby było bezpieczniej, było fajnie ale też nie możesz mieć tego plecaka, który będzie ważył 12 kilo czy 15. To będzie spowalniać, to będzie obciążać bardziej twoje stawy skokowe, kolanowe no i będzie też spowalniać. Trzeba wyśrodkować w tych wszystkich rzeczach.

​

BLACK HAT ULTRA:

A powiedz jeśli chodzi o picie. To miałeś wodę ze sobą  czy to był jakiś rodzaj izotoniku?

 

ROBERT KORAB:

Wiesz co, woda z potoków jak tylko była możliwość, ze źródełek. W każdym schronisku starałem się pić jakieś piwo bezalkoholowe, coca cola, jakiś cukier, czasem kwas chlebowy udało mi się kupić. Zmieniałem smaki, żadnych izotoników a miałem na początku litorsal. Że sobie tam tabletkę czasami wrzucałem żeby jakiś smak był i jakieś mikroelementy były dostarczane. A tak starałem się jakoś w miarę dobrze odżywiać. Było jakieś schronisko, jakaś jest zupa ciepła, ciepły posiłek, obiad dwudaniowy, często raz dziennie. Dbałem o to. Pilnowałem tych rzeczy bo wiedziałem jak odżywianie jest ważne, istotne jeśli tej energii temu organizmowi takiej konkretnej, muszę dostarczać, prawda.

 

BLACK HAT ULTRA:

Ile razy w ciągu dnia miałeś szansę żeby coś zjeść ciepłego?

​

ROBERT KORAB:

Wiesz co, z reguły to był tak, że jadłem zawsze gdzieś tam w ośrodku czyli obiad jeść w jakimś schronisku. Dwudaniowe obiady, często na przykład jadłem dwie zupy i to jeszcze drugie danie. I wszystko wchodziło. Nawet później jak ruszałem to nie specjalnie nie chlupało w żołądku. Bo to wszystko wciąga zasysa cały organizm. No i generalnie jak przybiegałem wieczorem około 21 czy 23 godz. to jak spałem agroturystyce to jeszcze udawało mi się coś ciepłego zjeść no ale czasami trzeba było tylko jakiś suchy prowiant prawda. No i jak ruszałem o pierwszej, drugiej w nocy to tylko ewentualnie jakieś kanapkę miałem przygotowaną. Dzień wcześniej coś tam jadłem i ewentualnie ten zapas jedzenia, który cały starałem się mieć ze sobą te pół kilo. Takie suche żarcie. I znowu ruszałem i czekałem aż koło południa były jakieś warunki sprzyjające, przebiegałem koło jakiegoś schroniska gdzie mogłem zjeść obiad, prawda.

 

BLACK HAT ULTRA:

Miałeś takie sytuacje, że musiałeś bardzo odbić się od trasy GSB żeby się zaopatrzyć albo przespać? 

​

ROBERT KORAB:

Wiesz co, nie. Wszystko na szlaku. O to chodzi właśnie. Jak się planuje logistykę żeby jak najmniej tego czasu, energii tracić, nie.

 

BLACK HAT ULTRA:

Tak właśnie pytałam, jak to z życiem?

 

ROBERT KORAB:

500 metrów miałem w Bystrej jak stanąłem, 500 metrów bo byłem w mniejszych miejscowościach wiadomo, że nie ma tak rozwiniętej agroturystyki. Np. też któregoś dnia miałem tak, że miałem spać w chatce na Niemcowej, to był trzeci dzień ale pobłądziłem z samego rana chyba godzinę i później brakło mi tego czasu. Żeby tam się wyrobić w takiej przyzwoitej porze żeby być w chatce i zjeść coś ciepłego. Miałem obsuwę i zadzwoniłem do tej chatki  na Niemcowej i miałem tam nocleg wstępnie zarezerwowany i mówię czy jak będę o dziewiątej to jest szansa na nocleg z jakim jedzeniem. Tak, że na nocleg jest szansa ale o jedzeniu  można zapomnieć bo oni już idą spać. No to ja wiedziałem, że mam ciężki dzień za sobą. Wiedziałem, że będę tam później, będę dziewiąta, dziesiąta. Będę zmęczony nie umyję się bo tam warunki dosyć spartańskie, nie zjem. I stwierdziłem, że w takiej sytuacji skrócę etap do Rytra, które jest u podnóża tego wzniesienia, które miałem wejść czyli stracę 7 kilometrów ale będę tam wcześniej, będę tam o siódmej. Spokojnie sobie  zrobię zakupy w sklepie, spokojnie sobie jakiś dobry obiad czy posiłek w agroturystyce. A postaram się ten odcinek np. nadrobić przez następne albo przez dwa dni. To co straciłem. Tak trzeba było na bieżąco reagować w zależności do sytuacji. No i generalnie po dwóch dniach ten odcinek 7 kilometrowy odrobiłem i już startując z ostatniego dnia szóstego już miałem wszystko zgodnie z planem poukładane tak jak było w założeniach. Ale tak jak mówię trzeba było reagować na sytuację, na bieżąco. Wcześniej bazę oczywiście w telefonie, tych ewentualnych innych alternatywnych miejsc, też wykonywałem ten szlak trzeci raz. Tak, że już mniej więcej wiedziałem, w jakich  miejscowościach, jak jest z noclegami, gdzie jest większa baza, gdzie jest mniejsza. Także tu to doświadczenie z tych wcześniejszych projektów się przydało.

 

BLACK HAT ULTRA:

Opowiedz te pół kilo, które miałeś przewidziane na jedzenie, to na co przeznaczałeś? Co było dla ciebie takim najbardziej energetycznym, najbardziej wartościowym? 

​

ROBERT KORAB:

Ser żółty, kabanosy, chałwa. Pierwszy dzień, drugi jeśli czekolada mi wchodziła, tak później już nie wchodziła mi ale wchodziły mi cały czas takie batoniki nadziewane czyli adwokaty, Grzesie. To mi cały czas wchodziło.

 

BLACK HAT ULTRA:

Żele rozumiem, sobie nie robiłeś? 

​

ROBERT KORAB:

Jadłem, jadłem wszystko to co było to co było w sklepach dostępne. To co było w schroniskach. Nawet tak jakby chciał żela to nie kupisz tego w schronisku czy sklepie. No i generalnie te rzeczy generalnie jadłem. Orzeszki jakieś słone czyli konkretny obiad zawsze 2 - 3 daniowy jadłem i chałwa, kabanosy, ser żółty. Razem się udało w Iwoniczu hot dogi. Biegłem do Iwonicza taki głodny pamiętam, wszystko pozamykane ósma rano. Bo to biegniesz na szlaku startujesz o drugiej w nocy to tracisz rachubę. Mi się wydaje, że jesteś już sześć godzin, to już się okaże, że jest pół dnia. To dopiero się miasto budzi wszystko pozamykane kurcze, ludzie się budzą ze snu. Pytam się w restauracji panie tu jest wszystko pozamykane. Ale nic tu ciepłego nie zjem? Jest jakaś kawiarnia nawet może? Nie ma ale jest żabka. No ale żabka to wiadomo hot dogi, kawa, herbata w tej chwili. Taka Żabka mi uratowała tyłek wtedy. Pamiętam dwa hot dogi, kawa usiadłem oparty o szybę. Pani nawet nie protestowała wtedy, dużo kupiłem jeszcze jakąś wodę kokosową. Pół godziny popas w tej Żabce w Iwoniczu. I później ruszyłem z siłami, coś ciepłego, wypiłem gorącą herbatę. Poranki były chłodne od trzech do pięciu stopni. Ciepło jakoś specjalnie nie było ale z drugiej strony w ciągu dnia była fajna pogoda bo miałem taką właśnie 15 - 18 stopni. Udało mu się. To była końcówka września, przyszła fajna, wyżowa pogoda i temperatura w ciągu dnia była tak między 15 a 19 stopni. Tak, że można powiedzieć idealna.

 

BLACK HAT ULTRA:

Słońce za chmurkami. 

 

ROBERT KORAB:

Za chmurkami, troszkę przebijało chyba trzeciego dnia, jak mgły ustąpiły. Jak pojawiłem się w Krynicy Górskiej. Ale generalnie nie przeszkadzało mi to. Było takie słońce kojące. Temperatura była fajna. Jakieś tam delikatny deszczyk miałem przedostatniego dnia. Jak wchodziłem na Pilsko, jak zbiegłem słabiej trochę wtedy przemoczyłem buty. Ale to był piąty dzień projektu, przedostatni więc już wiedziałem, że stopy wytrzymają. Ale to były takie opady kilkugodzinne i takie dosyć drobne. Aczkolwiek było troszkę błotniście jak zbiegałem z Hali Miziowej. To taki teren jest dosyć ciężki. Jak się zbiega do Ścianki z Hali Miziowej do Żabnicy. Ale pogoda generalnie super.

 

BLACK HAT ULTRA:

Opowiedz jak ciuchowo to rozwiązałeś? Miałeś dużo ciuchów na zmianę czy leciałeś cały czas w jednym stroju?

 

ROBERT KORAB:

Wiesz co, mam miałem w plecaku dużo odzieży technicznej m.in. firmy Lurbel, która mnie wspiera właśnie w moich poczynaniach biegowych, w tych projektach była moim bardzo mocnym wsparciem. Biegam już od dobrych kilku lat i naprawdę ma świetne parametry jeśli chodzi o techniczność. Ja mówię, że biegam w takich odzieżowych mercedesach i naprawdę nie ma w tym przesady ponieważ jest to naprawdę fajna jakość i niska waga i ten sprzęt się sprawdzał we wcześniejszych moich biegach, treningach itd. No i miałem dużo tej odzieży. Przede wszystkim na niej bazowałem. Oprócz tego oczywiście bardzo dobra kurtka z Gore-texa, bo to jest podstawa. Z kapturem w razie załamania pogody, jakiegoś zimna to jest podstawa. To taki Gore miałem ze sobą, miałem też cieńszą kurteczkę taką 100 gramową, od wiatru. Tak ubrany byłem w spodenkach trzech czwartych ponieważ widziałem temperatury, że 15 - 18 w ciągu dnia. Noce chłodniejsze, ranki chłodniejsze, więc stwierdziłem, że trzy czwarte spodnie będą optymalne. Kurtka, koszulka rękawki, które sobie w ciągu dnia zwijałem jak zrobiło się chłodniej pod wieczór to sobie naciągałem. I w takim sprzęcie biegłem. Oczywiście przychodziłem, przebierałem się w ciuchy. Miałem suche na zmianę.

 

BLACK HAT ULTRA:

Miałeś na zmianę drugi komplet.

 

ROBERT KORAB:

Tak, tak mogę powiedzieć jak odliczysz kilogram picia, pół kilograma jedzenia to miałem  ponad pięć kilogramów klamotów ze sobą. Ale właśnie miałem  dwa telefony, powerbanka, tackera to chyba też ciężkie rzeczy. Dwie czołówki, no i ciuchów miałem bodajże dwie albo trzy zapasowe bluzy, spodnie wodoodporne, śpiwór, takie długie w razie załamania pogodowego. To mi uratowało życie tego trzeciego dnia. Trzy pary rękawiczek, bardzo marznę w ręce i miałem trzy pary rękawic bardzo cienkie na taką stabilną pogodę, chłodne ranki, drugie troszeczkę grubsze i nauczony tę sytuacją z ulewą, motocyklowe sobie kupiłem, cienkie ale takie po których spływa deszcz. Czy w razie jakiejś burzy, ulewy ubieram spodnie wodoodporne, ubierałem kurtkę z Gore-Texu, ubierałem te rękawiczki i wiem, że nie przemoknę. Czyli można być też tak za dużo bo mogłem tego nie brać. Ale wiedziałem, że to jest moja pięta Achillesowa to marźnięcie w ręce więc chciałem się przed tym uchronić w razie czego. Także takich klamotów  było sporo. Części się nie wykorzystało ale dzięki temu miałem taki komfort psychiczny, że w razie czego, w razie W je mam.