BLACK HAT ULTRA:

Proszę, nie boisz się, że przetrenujesz albo nie dotrenujesz. Robisz to już dłuższy czas?

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Wiesz co. Powiem ci tak. Zostałam swoim własnym trenerem w sumie trochę przez przypadek bo tak naprawdę drogi z Izą nam się dlatego rozjechały, że ja w tamtym okresie po tych Mistrzostwach Europy byłam bardzo kontuzyjna. To znaczy nie mogłam się wyleczyć z tej kontuzji, jakieś tam bóle wracały. Nie mogłam podjąć żadnych sensownych treningów. Sorry. Jeszcze wcześniej skręciłam nogę we wrześniu i potem jak już tę nogę skręciłam i lasy dozwolone. I tak krok po kroku to się wszystko nie składało. I ja po prostu 2016, 17 rok, nie chcę skłamać. To były takie lata kiedy trochę postanowiłam odpuścić w takich biegach, treningach ciężkich. Dla mnie trenowanie z Izą było fajne ale bardzo obciążające. Ponieważ Iza widziała we mnie potencjał. Wiedziała, że mogę coś osiągnąć i dobrze mnie wyciskała. Ja jako człowiek chorobliwie ambitny muszę wszystko zrobić najlepiej jak się da więc mnie się zdarzały lekkie treningi, że musiałam zadzwonić po kolegę żeby po mnie przyjechał do lasu bo leżę w rowie i nie jestem w stanie absolutnie wrócić o własnych siłach. Zdarzały mi się takie akcje. Więc znając się po prostu chyba potrzebowałam odpocząć od kieratu. Nie od biegania, nie od startów od takiego reżimu. Ja pamiętam, że jak miałam tempowe treningi do biegania to ja już dzień wcześniej miałam problem ze jedzeniem czegokolwiek miałam ściśnięty ze strachu żołądek, że absolutnie nie byłam w stanie nic zjeść. Przed treningiem praktycznie nic nie jadłam bo wiedziałam, że będzie mnie brzuch bolał więc byłam ciężko zestresowana. I to kwestia mojej głowy. Wtedy trzeba było umieć zrozumieć, że trzeba być w wolniejszym spokojniejszym, że wszystko jest procesem. A ja chciałam już teraz.

BLACK HAT ULTRA:

Jak to w twojej głowie wyglądało, ty sama siebie motywowałaś? Czy też chciałaś spełnić plan Izy i jej nie zawieść w pewnym stopniu?

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Bardzo wysoki poziom jej autokontroli. Jestem człowiekiem takim, który nie potrzebuje bata zewnętrznego bo ja już sama się wewnętrznie na tyle ubiczuje, że jakby mnie jeszcze ktoś z zewnątrz biczował to po prostu chyba bym upadła. Iza nie była takim trenerem ona na mnie nie wymuszała nigdy. Była taką osobą, która w miarę rozumiała, że czegoś tam nie mogę zrobić bo akurat praca bo akurat coś. Więc to nie. Ja po prostu sama na siebie nakładałam bardzo wysoką presję.

​

BLACK HAT ULTRA:

To jak teraz zamierzasz do siebie podejść?

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Teraz ostatnio moja zawodniczka napisała, opisując trening, że zrozumiała że musi być dla siebie dobra. I bardzo mi się spodobało to zdanie ponieważ zdanie takie w miarę złożone ze słów prostych ma bardzo głęboką myśl. Tak naprawdę trzeba sobie dać szansę zrozumieć siebie a nie za wszelką cenę wkładać je w jakiś szablon i koniecznie nim podążać. I ja też jako trener należy raczej do takich ludzi. I tak trenowałam przez wszystkie ostatnie lata, że trzeba słuchać organizmu. Zawodnicy bardzo często przychodzą i oni się pytają w jakim tempie biegać, jakie tętno. Powiedzmy, że ta matematyka jest z poziomu profesjonalisty, który bada siebie na bieżąco i trenuje w powtarzalnych warunkach, powtarzalnych okolicznościach ma sens. Natomiast w stosunku do ludzi, którzy wrócili z pracy jednego dnia są bardziej zmęczeni drugiego mniej, jednego są zwyczajnie wkurzeni i muszą tą energię rozładować. Innego zupełnie ospali. Ludzie, którzy jednego dnia biegają po błocie drugiego po asfalcie bo akurat nie mieli czasu wyjść na trening taki jak chcieli gdzieś indziej. To naprawdę nie są miarodajne liczby a do tego ultra maratony to jest taka specyficzna dyscyplina, której co z tego, że ci zegarek pokaże liczby jak ty się czujesz dętka i może się pojawić góra, więcej błota a ty się dwa razy potkniesz, tętno niekontrolowanie wzrośnie. Po co ci ta liczba. Ona nic nie da. Tak naprawdę pytanie na ile ty się umiesz po tym chętnie wyrównać i wrócić do swojej aktywności. W tym zegarek nie pomaga, w tym pomaga głowa. Ja bardzo zwracam uwagę na to żeby słuchać głowy żeby się nauczyć słuchać swojego ciała, swojego oddechu, który na początek jest najlepiej opisującym aspektem treningu i wtedy możemy rozmawiać o tym jak dużo jeszcze możesz. Bo to, że ty dzisiaj masz niskie tętno na to mogło wpłynąć dużo czynników zaczynając od tego, że nie wypuści dwóch kaw na start, które normalnie. Pospałeś więcej niż zwykle. Nie przyjadłeś się poprzedniego dnia na kolację. To są takie bzdury, które wpływają bardzo istotnie na jakość treningu więc ja zawsze mówię: Nic mi z tej liczby, nie pokazuje mi tych liczby. Ona dzisiaj będzie taka, jutro może totalnie inna i będzie żyć zdziwiony, że czemu to tak. Oczywiście w ramach ciekawostki warto sobie to śledzić. Ale od tego nie można uzależniać swojego treningu moim zdaniem. 

BLACK HAT ULTRA:

To na czym się opierasz w takim razie?

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Przede wszystkim własne odczucia, oddech. No i ja prowadzę jakby dość skrupulatne analizę swoich słabych stron. W treningu chodzi o to żebyśmy się poprawili. Więc tak naprawdę trzeba jasno zdefiniować co jest słabą stroną i nad nią pracować. Oczywiście nie można zaniechać wszystkich innych czynników. Jeżeli na ten moment jesteśmy słabi wytrzymałościowe no to nie znaczy, że siłę trzeba szybko i zupełnie odstawić ale to znaczy, że trzeba na ten czynnik większy nacisk położyć. Natomiast nie ma lepszej drogi niż własne takie subiektywne odczucia. Ponieważ bardzo często się okazuje, że wybiegasz tą samą górę tydzień w tydzień i wydaje ci się, że dzisiaj noga ci idzie to jest rewelacja patrzysz na zegarek jasny gwint biegnę tak samo jak tydzień temu co było tak ciężko ledwo oddychałem. Tak to jest. I teraz naucz się biegać tak żeby ci się tak lekko oddychało cały czas. Czyli pilnuj takiego tempa żebyś miał to samopoczucie a potem zrobimy inne jednostki treningowe, na których bardziej się wyplujesz i spróbujemy ci przesunąć tę granicę. Ale nie na zasadzie, że Magda powiedziała po 4.30 masz biec i czy oczy wypadają ze zmęczenia czy czytasz książkę w trakcie ze znudzenia no to biegnę bo taką liczbę Magda napisała. No nie, nie to nie ze mną takie metody.

​

BLACK HAT ULTRA:

No tak, ale z drugiej strony czasem kurcze trzeba docisnąć żeby wskoczyć na inny poziom.

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Oczywiście trzeba docisnąć od tego są odpowiednie mikro cykle treningowe. Chociaż ja kiedyś w jednej rozmowie stwierdziłam, że jednak najlepsza jest metoda startowa. Ponieważ oprócz tego, że pozwala pobiec faktycznie na relatywnie maksimum swoich możliwości, uczy trwania w takim stresie startowym. Jakikolwiek poziom zawodnika by nie był to stres startowy się pojawia on wynika stąd, że te zawody są w jakimś sensie oczekiwanym momentem w życiu i chcemy żeby nam to wyszło i nie o to chodzi czy wygramy z panem Kaziem czy Krysią tylko o to, że chcemy coś zrobić dobrze. Ja zawsze mówię; Nie ścigaj się z rywalami bo nie masz możliwości wpływania na to w jakiej oni są dyspozycji i nie wiesz czy oni dzisiaj biegną treningowo czy biegną w trupa. Nie wiesz czy oni dobrze trenowali czy nie bo Facebook prawdy nie mówi. Nie wiesz tak naprawdę ilu dobrych rywali stanie na starcie bo jak zapisujesz się na zawody to nie wiadomo kto na nie przyjedzie. Zrób dobrze swoją robotę tak żebyś jak staniesz na mecie to żebyś  powiedział nie miałem więcej do zrobienia na tej trasie. Dzisiaj tu i teraz zrobiłem wszystko co należało dobrze tak jak należy. Od tego są zawody. Zadowolenie zawodnika jest dla mnie miarą mojego zadowolenia.

BLACK HAT ULTRA:

Mówiliśmy o tym, że trzeba sobie czasem dać mocniejsze akcenty i ty uważasz, że to właśnie starty są dobrym rozwiązaniem.

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Znaczy to zależy co potrzebujemy szlifować. 

​

BLACK HAT ULTRA:

Mówiłaś o tym, że swoje słabsze strony. Jakbyś podeszła do tego? Czasem słabszą stroną może być stabilizacja więc np.trzeba by się spotkać z trenerem? Jak to zdefiniować.

​

MAGDA ŁĄCZAK:

To trzeba przede wszystkim zdefiniować. Problem takich słabych stron. No niestety to jest problem tego, że trzeba być takim samoświadomym. Ja uważam, że w związku z tym warto się dużo komunikować i jakby dużo dużo mówić. Dlatego moi zawodnicy bardzo często piszą takie książki o tym jak było na treningu. Ja sobie to czytam potem. Bo czasami się okazuje, że problem nie tkwi w samej motoryce na przykład biegu. Tylko problem tkwi w jakichś takich problemach w stylu stabilizacja. Wydaje mi się, że najlepszą metodą jest jakby cykliczne powtarzanie pewnych czynności i sprawdzanie czy one nam lepiej wychodzą. No nie trzeba, powiedzmy sobie szczerze, robić sprawności codziennie na poziomie amatorskim, nie trzeba codziennie a nawet nie należy codziennie robić stabilizacji czy codziennie się rolować. Tego nie można robić codziennie. Ale trzeba ustalić cykl, w którym te czynności się powtarza. I jeżeli jest tak, że nie jest łatwiej w horyzoncie czasu to znaczy, że tutaj jest jakiś brak. Bo jednak to powinno dawać jakąś poprawę. A jeżeli tej poprawy żadnej nie zauważamy to znaczy, że gdzieś tutaj jest jakiś brak, który wymaga doprecyzowania. Może poszukania głębiej no i rozwoju w tym kierunku. Jeżeli jest tak, że siódmy tydzień z rzędu robisz podbiegi i nie widzisz poprawy no to znaczy, że tu jest jakiś istotny brak bo tu musi być poprawa. Nie ma poprawy to znaczy, że coś się dzieje. Albo twoja sylwetka jest niewłaściwa albo siła twoich mięśni jest niewłaściwa po prostu albo w technice jest coś nie tak.

BLACK HAT ULTRA:

Albo jesteś przemęczony.

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Albo jesteś przemęczony.

​

BLACK HAT ULTRA:

Też na silny trening trzeba być odpowiednio wypoczęty. Czasem są takie słabsze dni i wtedy nie warto robić ciężkiego treningu.

​

MAGDA ŁĄCZAK:

To prawda ale to też zależy od momentu, w którym okresie treningowym jesteś. Ja zawsze mówię, że tak naprawdę jak się zaczyna trenowanie to człowiek jest permanentnie zmęczony. To tak jak my zaraz po trenowania wracamy do trenowania. Mało komu jest przyjemnie w pierwszym okresie. Organizm nie jest przyzwyczajony do regularnej aktywności, za wszelką cenę próbuje nas od tego sportu odwieść. Zaprasza nas na kanapę wszelkimi możliwymi metodami i trzeba umieć odróżnić te sygnały takie prawdziwe od takich sygnałów związanych z naturalną skłonnością każdego człowieka do lenistwa bo to nie jest tak, że ludzie są leniwi z natury tylko po prostu niektórzy bardziej się wsłuchają w ten głos w sobie a inni trochę mniej. 

BLACK HAT ULTRA:

To jest ciekawe. Jak w takim razie przy amatorskim trenowaniu uniknąć przetrenowania?

​

MAGDA ŁĄCZAK:

No to jest bardzo trudna sprawa ponieważ tak naprawdę trzeba poznać własne skłonności i trzeba tak naprawdę sięgnąć głęboko do siebie, w głąb siebie i wsłuchać się co jest przyczyną naszej takiej niemocy treningowej, osłabienia. Czasami i zazwyczaj jeżeli trening jest dobrze prowadzony, to czasami to są po prostu zwykłe takie życiowe sytuacje, że po prostu codzienność życiowa nas na tyle przytłacza że ten trening to taka wisienka na torcie, która dobija i zgniata nas coraz głębiej w ziemię. Gdyby zostawić samo to bieganie a tą codzienność wyrzucić to by się okazało, że nie jesteś przetrenowany. Ale przy dołożeniu tego co się na co dzień czeka czy to w pracy czy w domu. No to po prostu powoduje to przeciążenie. Dlatego ja mówię, że bardzo często się zdarza, że taki amator, który zaczyna biegać zresztą ja również chce od razu Bóg wie co robić i trenować i on może nawet dwa razy dziennie. Nie możesz dwa razy dziennie bo dzisiaj będziesz dwa razy dziennie a za trzy miesiące się mnie zapytasz dlaczego ty tak się czujesz. To jest po prostu nie da rady. Nagle nie wyślesz dzieci w kosmos, nie powiesz żonie; Daj mi spokój bo ja teraz jestem biegaczem. Nagle nie zaniedbasz obowiązków domowych, nie porzucisz koszenia trawy i załatwiania dziur w dachu czy czegokolwiek innego. No te rzeczy nas po prostu nie omijają. A ponieważ nie jesteśmy zawodowcami to musimy je wpisywać w tzw. plan treningowy. Więc jeżeli ja bardzo często mówię zawodnikom, że jeżeli jest tak, że byłeś w delegacji i wracasz o dziesiątej to nie idź na Boga o jedenastej na trening. Co ten trening ma dać? Co on ma dać żebyś ty odfajkować Magdzie żeby się oddaliła bo kazała pobiegać. No nie, chłopie jeśli tak twój dzień się poskładał trudno. Bez tego jednego treningu też wszystko będzie szło w dobrym kierunku. Tu trzeba umieć zrozumieć, że funkcjonujemy w ramach nie zawodników takich prawdziwych co po treningu kładą się na kanapie tylko myślą, o której masażysta przyjdzie.

BLACK HAT ULTRA:

Bo tak jak mówisz często wspominasz o tym, że trenujesz ludzi czy nie masz kłopotu żeby trenować ludzi, których na co dzień nie widzisz. W sensie tak totalnie wirtualnie ich prowadzisz.

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Wiesz co. No właśnie po to stosujemy taką technikę wypisywania się. Ja dlatego lubię dużo bardziej niż liczby chociaż te też są często potrzebne. Takie subiektywne wrażenia no bo to daje mi taką szansę na bezpośrednią relację. Dopóki nie było covida też spotykaliśmy się co najmniej raz do roku żeby razem pobiegać. Takie motoryczne sprawy razem przepracować pokazać sobie rzeczy, o których nie możemy sobie opowiedzieć. No ale też komunikujemy się przez telefon więc powiedzmy, że to nie jest złe. Ja też chyba nie należę do ludzi, którzy potrafiliby trenować z kimś a nie jestem taka super hiper żebym była w stanie zrobić dziesięć treningów dziennie. Więc to chyba też byłoby niemożliwe fizycznie. Natomiast dużo się komunikuje.

​

BLACK HAT ULTRA:

Dobrze. To wróćmy do ciebie w takim razie. Zakładasz buty jakbyś poprowadziła swój pierwsze trzy miesiące treningu na przykład?

MAGDA ŁĄCZAK:

O moje pierwsze cztery miesiące treningu będą bardzo amatorskie, bardzo zachowawcze bardzo krótko dystansowe. Już mam rozpisane tak naprawdę choć nie wiem kiedy ten termin nastąpi. Natomiast nie będę biegać więcej niż 2, 3 razy w tygodniu po 5, 6 kilometrów maks. A być może zacznę biegać tylko po dwa kilometry na początku i nie zamierzam z tego powodu ronić łez. Każdy krok biegowy, który zrobię bez bólu będzie dla mnie super. Przyznam się szczerze, że pierwszy raz w życiu śni mi się jak biegnę bardzo dużo sobie wyobrażam jak to będzie jak widzę jak inni biegną to tak utożsamiam się z tym krokiem biegowym. No jest to coś za czym tęsknię. Przyznam szczerze, że przez ten ostatni okres dużo się zastanawiałam nad tym czy naprawdę mam ochotę do tego wrócić, że ta przerwa jest już tak długa, że jestem naprawdę w lesie sporo nie ma złudzeń. Nazwisko nie biega tu. Naprawdę trzeba będzie swoje bardzo ciężko i boleśnie w sensie nie tylko fizycznie co przede wszystkim psychicznie odpracować ale jestem gotowa na to zadanie mam je ochotę zrobić po pierwsze dla siebie ale też po drugie dla ludzi, którzy się poddają często jak ich tak życie tąpnie. Jak mówią, że to jest ten moment kiedy trzeba skończyć. Ja biegam bo naprawdę lubię biegać. Polubiłam bieganie bardzo późno ale polubiłam bieganie i teraz nie mam ochoty z niego rezygnować szczególnie z tego biegania na wysokim. Tuptać w emeryckim tempie rzadko to może by mi tu stała bez operacji ale interesuje mnie powrót do biegania takiego z adrenaliny.

BLACK HAT ULTRA:

A myślałeś o tym ile sobie czasu dajesz na powrót do pełnej formy takiej startowej żeby Trans Gran Canarie pobić rekord trasy.[śmiech] Ile to może zająć ci czasu?

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Lekarze twierdzą, że w ciągu pół roku wrócę do amatorskiego biegania a w ciągu roku będę już normalne swoje jednostki treningowe realizować. Myślę, że to są zawyżone czasy bo lekarz, który mnie prowadzi zna mój charakter i po kilka razy zanim wyjdę powtarza czego mi nie wolno robić i żeby mi przypadkiem nie strzeliło do głowy żeby jednak spróbować. Tak bardzo mnie pilnuje. Chociaż pozwala mi różne rzeczy robić. Bardzo mądrze mnie prowadzi ale też bardzo jasno i to uważam, że to jest profesjonalizm w tym co się robi, że on wymienia rzeczy które wie, że mogłoby mi przyjść do głowy bo faktycznie przyszłoby mi do głowy gdyby on wyraźnie nie powiedział, że absolutnie nie wolno mi zrobić bo mogę sobie rozwalić nogę na amen i już tak ostatecznie. Więc bardzo mnie pilnuje. A z drugiej strony pozwala mi. Od razu mi powiedział, że mogę od razu na rower usiąść i czego mam pilnować a czego nie. Więc jakby to jest bardzo fajne ale przyznam szczerze, że nawet ten rok jeśli to będzie rok a mam nadzieję, że nie będzie. Ale nawet jeśli to będzie rok, to ja jestem szczęśliwa bo to jest rok, za który na pewno będę biegać. Przez ostatni rok wydawało mi się, że już w przyszłym tygodniu normalnie zaczynam trenować i będzie super i wypompowało mnie to z energii życiowej. Totalnie ale tak totalnie. Ja byłam zmiażdżona tym, że próbuję. Wydaje się, że jest super. Już nawet coś tam pobiegłam jakoś troszkę żwawiej i następnego dnia nie mogę chodzić. Jest katastrofa. Powiesić się człowiek ma ochotę. Więc wiem, że jestem na dobrej drodze, długiej drodze ale kierunek jest dobry więc nawet jeżeli się okaże to nie rok a rok i cztery miesiące to jestem szczęśliwa bo to znaczy, że za nie tak długi czas ubiorę prawego buta. Zacznę nerwowo spacerować a potem powolutku przyspieszać.

BLACK HAT ULTRA:

Jakieś imprezy, które chciałabyś pobiec? Jakieś marzenia?

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Chyba nie. Wiesz co przyznam się szczerze, że ta końcówka 2019 początek 20. To był taki czas, że bardzo chciałam coś pobiec. Pamiętam też, że w tym roku zaplanowałam tak by rok temu, że pobiegnę na Gran Canarię. No i pojechaliśmy tam już jadąc wiedziałam, że to absolutnie żaden start nie wchodzi w grę. No ale tak się złożyło, że pojechałam i stanęłam na starcie i to było straszne. To jest straszne jak człowiek tak na coś czeka i jak to się zbliża to wie, że to nie jest dla niego. To więcej robi szkody niż pożytku. Dużo lepiej się skoncentrować na małych krokach. Czy to będzie Gran Canaria czy to będzie . Czy to będzie cokolwiek innego czy to będzie bieg po lotnisku w Mielcu. Nie ma to dla mnie na ten moment znaczenia. Znaczenie ma to żebym mogła biec i nie myśleć o tym, że muszę wolniej bo to boli za bardzo.

​

BLACK HAT ULTRA:

Lubisz wracać na trasy, na których już byłaś?

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Na fajne trasy. Lubię. Bardzo często jest tak, że wracamy z wyjazdu i ja wiem, że to jest miejsce, do których chcę wrócić bo są fajni ludzie, fajna organizacja, miejsce fajne coś jest takiego co powoduje, że chcę. Więc tak są zawody, na które z przyjemnością wracam i zupełnie mi nie przeszkadza bieganie po tych samych trasach

​

BLACK HAT ULTRA:

Do swoich startów przygotowujesz się bardzo metodycznie, rozpisujesz wszystko w Excelu. Ja mam do ciebie takie pytanie już na koniec czy ty czasem masz w sobie takie momenty, że gdzieś odpuszczasz te kontrole i zapala ci się taka mała, radosna dziewczynka w środku, która właśnie coś robi?

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Tak. Ale to są sprawy związane z treningiem. Czasami jest tak, że mam zaplanowany jakiś trening tempowy, jakieś nudne kilometrówki akurat jest ładna gra świateł i akurat nie muszę biegać wieczorem z latarką tylko mogę pobiegać w dzień. To wtedy idę i zrobię crossy i też będzie. I wtedy jak bo mam bardzo dużo fanów tego co robię i czasem mi się to zdarza ale staram się w miarę pilnować jednak systemu a samo przygotowanie do startu w zawodach to nie. Fantazje można mieć w tym sensie żeby dbać o to żeby mieć komfort i robić to co się robi z przekonaniem, że robi się to dobrze. Ale tak, że tam się pościgam z mistrzem świata przez pierwsze sto metrów za zakrętem będę musiała odpuścić. To zupełnie nie moja bajka.

BLACK HAT ULTRA:

Dziękuję bardzo za rozmowę.

​

MAGDA ŁĄCZAK:

Dziękuję bardzo.

​

​

BLACK HAT ULTRA:

Myślę, że wszyscy będziemy czekać na powrót Magdy do biegania. Czy uda się Magdzie znowu wskoczyć do czołówki? Zobaczymy. Ale z takim nastawieniem mam wrażenie, że pokona wszelkie trudności.

Dziękuję serdecznie za wysłuchanie tego podcastu. Podcast można wspierać w mediach społecznościowych udostępniając informacje o nim w postach, relacjach i na tablicach. Ale przede wszystkim podcast ten funkcjonuje dzięki mentalnemu i finansowemu wsparciu słuchaczy. Jeżeli chcesz dołączyć do tego grona zapraszam na patronite.pl/blackhatultra.

W tej chwili podcast na Patronite wspiera 130 osób, ale chciałbym wymienić alfabetycznie nazwiska tych, których miesięczny wkład jest największy. Są to: Agnieszka Barczyk, Krzysztof Bednarz, Adam Bogdał, Agnieszka Dudek, Andrzej Gąsiorowski Krzysztof Grzęda, Bieta Chryń-Morawska, Michał Janiak, Tomasz Kacymirow, Paweł Kaczmarek, Szymon Kubicki, Agnieszka Łęcka, Marek Maj, Wojtek Mąka, Agnieszka Miniti, Wojciech Pietrzok, Marcin Stefaniak, Marzena Stanek, Przemysław Strąk i Edyta Winnicka.

Ten odcinek podcastu BLACK HAT ULTRA przygotowali:

Kamil Dąbkowski prowadzenie i montaż oraz

Piotr Krzysztof Pietrzak transkrypcja i media społecznościowe,

a autorem muzyki jest AudioDealer.

​

​

A jeżeli jeszcze tu jesteście?

​

Tak sobie myślę, że kiedy traktujemy sport bardzo poważnie zaczynamy znajdować dla niego specjalne miejsce nie tylko w rozkładzie dnia, ale również w naszej świadomości. Tak jakby było osobną częścią życia. Może to być traktowane jako pościg za czymś lub ucieczka ale tak długo jak traktujemy sport jako osobną i nie połączoną z życiem część to nie będziemy w stanie osiągnąć swojego pełnego potencjału. Dlatego dzisiaj skupimy się na tym czy tak samo podchodzimy do życia jak i do sportu i czy za bardzo tych dwóch bardzo istotnych aspektów naszego życia nie rozdzielamy. Upewnij się, że siedzisz prosto i wygodnie na krześle. Przypomnijmy jeszcze, że w tym ćwiczeniu nie chodzi o odpowiadanie na żadne pytania. Staramy się tutaj nauczyć stawiać sobie pytania bez żadnych oczekiwań. Kiedy to robimy nasza głowa się wyciszenia a myśli stają się przejrzyste. Jesteśmy w stanie klarownie i zobaczyć naszą drogę.

Usiądź i obejmij przestrzeń łagodnym, głębokim sklepieniem i zrób kilka głębokich oddechów. Przy kolejnym wydechu zamknij powoli oczy. Niech oddech wróci do swojego naturalnego rytmu. I poczuj jak twoje ciało zapala się i unosi w oddechu. Zwróć uwagę na zapachy i dźwięki i zauważ jak się czuje twoje ciało. Zacznij powoli badać swoje ciało od czubka głowy do stóp. Zwróć uwagę na miejsca, które są spięte. Zwróć uwagę na miejsca, które są zrelaksowane. Nie reaguj w żaden sposób na to co odkryjesz. Nie próbuj nic zmieniać. Wystarczy, że będziecie świadomi reakcji swojego ciała i emocji, których jesteście. Skup się teraz na oddechu, zaobserwuj jak twoje ciało reaguje na oddech. Jeżeli to są bardzo subtelne zmiany bardzo dobrze. Zaobserwuj je, nie oddychaj głębiej tylko po to, żeby poczuć coś bardziej. Zwróć uwagę jak powietrze wypełnia twoją klatkę piersiową i ciało unosi się podczas wdechu, po czym mięknie i opada podczas wydechu. Zwracaj uwagę jak każdy oddech jest inny od poprzedniego. Przygotuj się na zadanie dzisiejszego pytania. Pamiętaj aby myśli, które na pewno się pojawią zaobserwować i pozwolić im ulecieć nie dając się ponieść. Zachowaj jednak w sobie to odczucie, które będzie ci towarzyszyć gdy usłyszysz pytanie. Więc zadaj pytanie i zauważ jaki efekt wywoła i zadaj pytanie tak jakbyś je zadawał drugiej osobie. Jak podchodzisz do życia? Teraz oderwij się od tego pytania i chęci odpowiedzi na nie, od emocji, które pojawiły się w twoim ciele, od myśli które wpadły ci do głowy. Wróć do prostoty oddechu skupiając się tylko na nim. I znów miej w twojej głowie dzisiejsze pytanie. Nie staraj się aby w twojej głowie pojawiła się jakaś nowa myśl lub emocje. Po prostu zadaj to pytanie tak jakbyś zadawał drugiej osobie. Jak podchodzisz do życia? I na kilka chwil zapomnij o ćwiczeniu. Skup się tylko na oddechu, na tym jak twoje ciało opada i unosi się. Zadaj sobie to pytanie jeszcze raz starając się nie odpowiadać na nie. Zadaj je tak jakbyś je zadawała drugiej osobie. Jak podchodzi do życia? I po prostu oddychajcie otoczeni tymi emocjami, które to pytanie wywołuje. Niech pracuje w was podczas gdy spokojnie oddychacie. Nie starajcie się odpowiadać na to pytanie. A teraz zupełnie odpuść. Nie myśl o oddechu, o ciele, o pytaniu. Totalnie się zrelaksuj. Niech głowa robi co chce. Niech myśli krążą i płyną naturalnie i swobodnie. Daj odpocząć sobie i głowie od ćwiczenia. Skup się na ciele poczuj jego ciężar. Czyli miejsca, w których twoje ciało dotyka krzesła, podłogi. Wykonaj jeszcze kilka dłuższych oddechów. Zacznij dopuszczać do siebie dźwięki, zapachy. Powoli wracaj do rzeczywistości skupiając się na otoczeniu. Teraz spokojnie i delikatnie otwórz swoje oczy. Możesz się przeciągnąć. Powoli przywracaj się do normalnego tempa, w którym żyjesz. Obserwuj jak się czujesz, jak te kilka dni skupienia na momencie, na oddechu zadziałały na ciebie. Jak się czujesz z tym pytaniem czy cię zaskoczyło? Może wydało się banalne. Pomyśl o tym jak podchodzisz do życia. Czy tak samo podchodzisz do sportu. A jeśli inaczej to czy myślisz, że jedno wpływa na drugie. Możemy zauważyć tę różnicę w najmniejszych działaniach w ciągu dnia. Pomyślcie co by było gdybyście z taką samą lekkością i skupieniem podchodzili do każdej czynności w ciągu dnia. Niezależnie czy to jest wyjście z psem, jedzenie, praca czy sport. Gdybyście w każdej chwili byli tak samo skupieni i zachowywali ciekawość i tę radość osoby, która robi to po raz pierwszy. Jakby to było?

Buźka.

​

PRZEJDŹ DO ODCINKA:
https://www.blackhatultra.pl/podcast/episode/79ae42a4/80-magda-laczak-biegaczka-gorska-odnowa-black-hat-ultra-podcast